قرار اطلاعات، کنفرانسی تحت نام بررسی وضعیت رسانه ها در کابل قرار بود برگزار شود که از سوی امارت اسلامی لغو شد، مسئولین امارت میگویند شماری این کنفرانس را برگزار می کردند که جواز فعالیت فدراسیون خبرنگاران و حضور فزیکی نداشتند.
خبرنگاران افغان به این باور اند که شماری از نهاد های که در دو دهه گذشته بنام خبرنگاران تجارت کرده و در آخرین مورد اعضای خانواده و خویشاوندان شان را بنام خبرنگار به بیرون از کشور انتقال دادند.
از این میان، رهبری نهاد های چون مرکز حمایت از زنان ژورنالیست مربوط به بانو فریده نیکزاد که با شماری از نزدیکانش به کانادا، دفتر نی آقای خلوتگر در کانادا، کمیته مصونیت آقای نجیب شریفی در لندن، بانو کمیت منیر زنان جنوب آسیا در کشور بیرونی، سفما از آقای بومیا درفرانسه، مرکز خبرنگاران از آقای قریشی در بلجیم، کابل پرس کلگ از آقای تسل در امریکا، بازار رسانه از صمد پویا که اکنون هالند است، اتحادیه دشتی رحمتی که اکنون توسط شعیب فنا مدیریت می شود که اکثر خبرنگار از فعالیت اطلاع رسانی وی اطلاعی ندارند.
شمیسا قریشی خبرنگار سریع نیوز، نصیر رحمانی خبرنگار توانانیوز، نرگس جوزجانی خبرنگار خبرگزاری وصل، غفار بلخی خبرنگار پیک نیوز و دیگر خبرنگاران افغان ضمن استقبال از عملکرد به موقع امارت از تجاران فراری خون خبرنگاران میخواهند بیشتر از این با خون و جان خبرنگاران بازی نکنند.
سید مجتبی محمدی، خبرنگار خبرگزاری توانا می گوید که این نهاد ها در سال های گذشته بنام خبرنگاران میلیون ها دالر از کشور ها و نهاد های جهانی حامی رسانه ها پروژه گرفتند اما هیچ کار بنیادی به خبرنگاران افغانستان انجام نداده اند.
فهیم نصیری، صیاد شیرزاد، شهرام زمانی، طاها فریاد، شریف سلطانی، نظیفه رسا و باران ابراهیمی از خبرنگاران آزاد می گویند که “اشخاص و افراد استفاده جو که خود در مرفع ترین کشور ها با خانواده های شان زندگی آرامی دارند تقاضا دارند تا با سرنوشت ما بازی نکنند.”
همچنان خبرنگاران افغانستان از امارت می خواهند تا زمانی که این نهاد ها از پول های که بنام خبرنگاران طی بیست سال گذشته بدست آورده اند حساب گیرند و برای شان اجازه فعالیت ندهند.
شُمیسا یعقوبی
