اصطلاح حکومت همه شمول در قاموس سیاست افغانستان تازگی ندارد و مردم ما در دو دهه گذشته این اصطلاح را بیشتر شنیده اند، هر مخالف و هر شخص برکنارشده و با خواهان شرکت در قدرت شعار حکومت همه شمول را سرداده است اما درین روز ها حکومت همه شمول به عنوان دافع هر بلا و داوری هردرد مطرح میشود. اگر صحبت از بیکاری در میان باشد یا مشکلات اقتصادی ،اگر بحث مشکلات امنیتی مطرح باشد یا حملات تروریستی و یا هم تعین دپلومات ها در نمایند گی های سیاسی از هر طرفی بحث حکومت همه شمول درمیان می افتد و نبود آنرا بنای همه مشکلات میدانند
برای این که صحت و سقم این ادعا ها را به ارزیابی گرفته باشیم نخست باید روشن نمایم که حکومت همه شمول یعنی چه و هدف شعار دهندگان از آن چیست؟
حکومت همه شمول در واقع حکومتیست که برمبنای امیال و آرزو های مردم شکل گرفته و عمل کند بدین فعلی که خدمات مساوی و در خور پذیرش به تمام شهروندان ارایه نموده خواست و مشوره های سودمند مردم را دراولویت های سیاسی خود قرار دهد اینجاست که مردم خود را در حکومت و سیاستگذازی ها سهیم دانسته و همه شمول بودن آنرا تایید میکنند. .
در افغانستان این اصطلاح درطول دو دهه گذشته تعبیر دیگری داشته است بدین معنی که هر جنرال متقاعد هر سیاستمدار دارای دوسیه فساد و هر انکه دعوای رهبری داشت تنها و تنها بودن خود و یاران خود را در پست های بلند دولتی دال برهمه شمول بودن حکومت میدانست. حکومت های دست نشنانده نیز برای انکه مدتی در عقب برخی از رهبران کاذب پناه برده و نفس راحت بکشند ، دست به سخاوت در برابر شماری ازین تیکه داران قومی زده و آنان را چهره های با نفوذ سیاسی دانسته در مناسب بلند دولتی قرار میداد . اما دیده شد که موجودیت چنین اشخاص حکومت را فاسد تراز گذشته و بد نام تر پیش کرده اسباب جدایی بیشتر از مردم ، بی اعتمادی جهان و تزلزل در ساختار درونی آنها را مساعد کرده و به صوب سقوط کشانید. .
امروز نیز آنانی که هر مشکلی را به حکومت همه شمول نسبت داده و ادعا دارند که همه افغانها در حکومت شریک نیستند تا به حال نتوانسته اند تعریف مشخص ازحکومت همه شمول ارایه کنند . یکی شریک شدن چهره های آلوده به فساد و بد نام گذشته را الگوی حکومت همه شمول میداند دیگری شرکت احزاب سیاسی ، دیگری شرکت گروه های قومی را مطابق به میل آنها درحکومت نشانه های همه شمول میداند..
اگر به این فرضیه های مضحک گوش فرا دهیم حکومت همه شمول هیچگاه در افغانستان شکل گرفته نمیتواند زیرا در نظر داشت نکاتی چون شرکت احزاب متعدد سیاسی، اقوام ، شخصیت های نشاندهی و…. گردد ، دیگر جای پایی برای اهلیت و مسلکی بودن باقی نمی ماند . از جانب دیگر حکومت های گذشته افغانستان که غرق چنین بازی شده و ملت را فراموش کردند با حضور نیرومند نظامی و سیاسی ده ها کشور باز هم دوام آورده نتوانستند و فروپاشیدند. .
جهان باید بداند که همان چهره های فاسد دیروزی که دنیا را فریب داده و پای ایشانرا به افغانستان کشیدند ، دو باره میخواهند زیر نام حکومت همه شمول را بهانه قرار داده وجهان را برای رسیدن دوباره و چند باره خویش ره قدرت، فریب مجدد بدهند. .و زمینه هرج و مرج و فساد فزاینده را مهیا سازند .
جهان باید به فکر تعامل سالم با امارت اسلامی باشد تا از صلح به میان آمده مانند فرصت طلایی در جهت بهبود روابط سیاسی و اقتصادی استفاده شود نه انکه به حرف های فساد پیشه گان دیروزی گوش فرا دهد
