وزارت امور خارجه ازبکستان از نشست نمایندگان ویژه هفت کشور همسایه افغانستان در این کشور خبر داده است. این وزارتخانه با صدور بیانیه اعلام کرد امروز ۷ مارس تاشکند میزبان نمایندگان ویژه کشورهای همسایه افغانستان در مورد این کشور بود و کشورهای منطقه در مورد وضعیت سیاسی افغانستان، صلح، نگرانی‌های کشورهای منطقه و کمک‌های بشردوستانه به افغانستان گفتگو کرده‌اند.
در این بیانیه آمده است: «همه شرکت کنندگان بر داشتن روابط خوب با افغانستان تاکید کردند.» در این نشست نمایندگانی از ایران، پاکستان، ازبکستان، ترکمنستان، تاجیکستان، چین و روسیه شرکت کرده‌اند.
ازبکستان جزئیات بیشتری از این نشست منتشر نکرده اما آن را «اولین» نشستی در تاشکند خوانده که نمایندگان ویژه این کشورها در افغانستان در آن شرکت میکنند. اگرچه روسیه برخلاف دیگر شرکت کنندگان همسایه مستقیم افغانستان نیست، اما ضمیر کابلوف، نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان، نیز در این نشست شرکت داشت
این چندمین بار است که کشور های همسایه افغانستان میزبان نشست هایی در رابطه به اوضاع افغانستان میشوند اما جز اظهار نظر و محاسبات دور از واقعیت ، چیزی ازین نشست ها بیرون نمی اید . تهران ، دهلی ، اسلام اباد ، مسکو ، دوشنیه ، تاشکند و…… در یک و نیم سال گذشته شاهد برگزاری نشست هایی یه سطوح مختلف در مورد افغانستان بوده اند که دران روی مسایل صلح ،ترانزیت ، امنیت ونگرانی های کشور های همسایه و منطقه ، بحث هایی صورت گرفته است اما هیچ پی امد ی در قبال نداشته است.
اما اینگونه نشست ها تا چه حدی منطقی و به جاست؟ و تصامیم یا اظهار نظر های انها تاچه حدی میتواند باز گو کننده واقعیت ها باشد و یا هم اینکه ضمانت اجرایی داشته باشد؟
واقعیت های زمینی درافغانستان با انچه که در بیرون از کشور اظهار میگردد ، تفاوتی به مثابه زمین و اسمان دارد زیرا هیچ شنیده ای چون دیده نیست و هیچ سرابی مانند اب نیست.
انها خود راه مذاکره ، تفاهم ، تامین روابط دپلوماتیک و رسمیت شناسی را کنار گذاشته و افغانستان را از دید و عینک انانی میبینند که در طول سالها و دهه ها ، با اظهار وارونه حقایق و واقعیت ها ، همه جهان را فریب داده اند.
همان است که هیچ نشستی به نتیجه ای نمیرسد و ارزشی در سطح جهان پیدا نمیکند.
با هم مینشینند ، اظهار نگارنی میکنند ، روی یخ مینویسند و در افغاتاب میگزارند که این امر اهمیت نشست های منطقوی و بین المللی را نیز شدیدا کاهش داده است.
کشور های همسایه افغانستان و قدرت های بزرگ در جهان حتی اینرا هم فراموش کرده اند که وقتی مذاکرات دوحه اغاز شد ، همه انها با تحریک اسلامی طالبان افغانستان داخل تماس بوده و مذاکرات مستقیم را انجام میدادند . انها خواهان تقویه روند صلح و جستجوی راه حل قضیه افغانستان از طریق مذاکرات دوحه بودند . اما حالا که ا.ا.ا در تما م کشور حاکمیت دارد چگونه از مذاکرات مستقیم و دعوت در نشست ها پیرامون مسایل افغانستان انکار میورزند؟
هر گاه کشور های منطقه و جهان میخواهند نگرانی های شان در مورد افغانستان رفع گردد و از واقعیت های زمینی درافغانستان ااگاه شوند باید از همه اولتر با رهبری حکومت افغانستان دیدار و گفتگو نمایند .خالی بودن کرسی افغانستان در همچو نشست ها ، منزلت حکومت افغانستان را کاهش نمیدهد بلکه جایگاه نشست ها و جلسات انها را زیر سوال میبرد زیرا همه میدانند که نشست و گفت و شنودیست که هیچگونه ضمانتی برای اجرا و پذیرش ندارد.
