غلام علی صارم 14میزان1402 -7اکتوبر2023
خیلی نامردی است که بخاطر توجیه ضعف های مدیریتی و عدم توانایی در اداره مملکت خود، مردمی را که طی چهار دهه نصیب شان از زندگی جز آوارگی و مظلومیت چیزی نبوده، اطفال و نواجوانان و جوانان شان فقط با صدای شلیک گلوله و انفجار بمب های وحشت ناک آشنایی دارند و بزرگان شان بخاطر تهیه یک لقمه نان حلال یا آواره کشور های همسایه و یا در آبهای ترکیه و یونان غرق شده اند، تحت فشار قرار داده و به ایشان اتهام ببندند که گویا بی امنیتی های کشور شان (پاکستان) از ناحیه مهاجرین افغانستان است که تصمیم به اخراج شان گرفته اند و تا اخیر ماه جاری عیسوی کشور شان از وجود اینها پاک و پاکستان امن و امان خواهد شد.
بی امنیتی های پاکستان که خود نیز به آن معترف هستند از ناحیه تحریک طالبان پاکستان TTPمیباشد و ما یقین داریم که برخورد های غیرانسانی پاکستان در این روز ها که کاملا در مغایرت با کنوانسیون های بین المللی و مقررات اسلامی است، نه تنها امنیتی را در این کشور نخواهد آورد بلکه معضل دیگری که آن تیره گی روابط افغانستان و پاکستان است بوجود آورده و با تیره گی این روابط بیشترین ضرر نصیب پاکستان خواهد شد. و از طرفی هم به ختم ماه اکتبر هم چیز نمانده که بقول خود شان 7/1میلیون مهاجرافغانستانی را خارج میکنیم که از همین حالا ما حکم میکنیم که اگردرکنار این تعداد همانهای که اسناد قانونی هم دارند را نیز اخراج کنید، باورنمایید که با توجه به وضعیت موجود و ضعف های مدیریتی و ناکارآمدی مسئولین و شرارت نظامیان پاکستانی هرگزامنیتی نخواهد پدید آمد . « باد این سخن بگوشت ، ما مرده و توزنده »
دراین روز ها علاوه برفشارهای بی حد که بالای مهاجرین است و هزاران مهاجر را راهی زندان نموده اند و تعدادی را در زیر شکنجه به هلاکت رسانده اند. برای تاجران کشور ما که حق ترانزیت را داشتند نیزمشکلاتی ایجاد کرده اند که روزانه حداقل خسارت اینها به دو تا سه میلیون دالرمیرسد. البته پاکستان اینکار را بارها انجام داده است، زمانی که راه بدیل وجود نداشته مردم و تاجران ما مجبور بودند که این فشار ها را تحمل نمایند، اما اینک فکر نمی کنم که این حربه برای پاکستان کارساز باشد زیرا ورود مال التجاره افغانستان در حال حاضر تنها وابسته به پاکستان و بندر کراچی نیست. ما راه های بدیل مثل بندر شیرخان، حیرتان ، آقینه ، تورغندی ، دغارون و چاه بهار را داریم، که با وجود این همه راه، کاری که در آینده صورت خواهد گرفت قطع روابط تجارتی افغانستان و پاکستان بوده که در این صورت ضرر بیشتر متوجه پاکستان خواهد شد، یقینا با این همه خساراتی را که پاکستان به تاجران ما تحمیل کرده که بارها هم اینکار را کرده اند، تاجران ما را از پادر نخواهند آورد و اما باید بپذیرند که انتقام در راه است. زمانی هندی های که دران زمان پاکستانی وجود نداشت و همه هند بود و بس، دعایی داشتند و میگفتند«خدایا ما را از زهرمار، دندان پلنگ و انتقام افغانها نجات بده ». در فصل سرما و صدور میوه جات پاکستان به بازار های آسیای میانه، وقتی دو روز راه سالنگ را بستیم همه اش فاسد خواهد شد. اینرا پاکستان به خاطر داشته باشد که به اصطلاح ما افغانستانی ها « نیکی کردی امیدوار باش ، بدی کردی خبر دار»
به نظر میرسد که پاکستان در اعمال فشار های جاری روی مهاجرین و تاجران افغانی ما بهتر است تجدید نظر نماید و الا وضعیت موجود همه را متضرر خواهد ساخت.
برای هردو کشور افغانستان و پاکستان روابط حسنه وداشتن روابط تجارتی و سیاسی منصفانه نیاز دوجانبه است . غرور بیجا و بی مورد و خود بزرگ بینی ها نتنها مشکلات را حل نمیتواند بلکه گرهی برگره های دیگر می افزاید. پاکستان گمان نکند که تنها افغانستانی ها هستند که احتیاج دارد، این یک وهم و خیالی بیش نیست. به نظر میرسد که پاکستان بجای این همه شرارت و اعمال غیر انسانی در جهت تامین امنیت خود از افغانستان کمک بخواهد خیلی به نفعش خواهد بود و یقین داشته باشند که افغانستانی ها نامرد نیستند و به صدای مظلومیت همسایه قطعا پاسخ مثبت خواهند داد.
