سازمان ملل میگوید فرمان ا.ا.ا.درباره منع کشت خشخاش باعث شده که کشاورزان بیش از یک میلیارد دالر درآمد حاصل از فروش تریاک را از دست بدهند.
دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم این سازمان گفته پس از صدور این فرمان، کشت خشخاش ۹۵ درصد کاهش یافته است.
در تابستان ۱۴۰۰ که ا.ا.ا. قدرت را در افغانستان بدست گرفت ، افغانستان بزرگ‌ترین صادرکننده تریاک در جهان و منبع اصلی هروئین در اروپا و آسیا بود. با انکه حکومت وقت و کشور هایی مانند ایالات متحده امریکا ، یکجا با سازمان ملل متحد تلاش کردند که جلو کشت ، تولید ،قاچاق و استفاده از مواد مخدر را درافغانستان بگیرند ، باز هم افغانستان نخستین کشوری بود که بیشترین تریاک را در جها ن تولید میکرد.
شمار معتادان به مواد مخدر و سطح استفاده ازین مواد روز تا روز گسترش پیدا میکرد. امار رسمی و تایید شده از موجودیت بیشتر از پنج ملیون معتاد درافغانستان حکایت داشت . همه به این باور بودند که مهار نمودن کشت و استفاده از موادمخدر درافغانستان یک امر محال است
اما در ماه حمل ۱۴۰۱ که به اساس فرمان مقام معظم رهبری ، کشت و تولید مواد مخدر ممنوع اعلام شد، همه انگشت حیرت به دندان گرفتند زیر در ماه های نخست ، سازمانهای جهانی اعلان کردند که کشت و تولید مواد مخدر در افغانستان هشتاد در صد کاهش یافته است .
درانزمان شماری از نهاد ها و موسسات بین المللی به این باور بودند که کاهش هشتاد درصدی کشت و تولید مواد مخدر یک شایعه است .
اکنون سازمان ملل متحد خودش میپذیرد که مواد مخدر درافغانستان 95 در صد کاهش یافته است.
طوریکه این سازمان میگوید که اقدام حکومت افغانستان مبنی بر منع کشت و تولید مواد مخدر ، ضربه‌ای سنگین به صدها هزار کشاورز و کارگران روزمزد وارد کرد که برای ادامه زندگی خود به درآمد این محصول متکی بودند.
گذشته از منع کشت و تولید موادمخدر ، حکومت افغانستان ملیون ها معتاد به مواد مخدر را از شهرها و دهات افغانستان جمع اوری و به درمانگاه ها انتقال داد که اکثر انها با سپری نمودن دوره تداوی دوباره مرخص شده و مانند افراد عادی در جامعه زندگی میکنند . این کار نیز از دیدگاه جهان ، یک امر ناممکن بود اما حکومت افغانستان این ناممکن را به زود ترین فرصت ممکن کرد وملیون ها معتاد را تداوی کرد بدون انکه کمکی از سوی جهان بدست آورده باشد.
جای تعجب اینست که سازمان ملل متحد به جای تمجید از عملکرد حکومت افغانستان که در کمترین فرصت نا مکن ها را ممکن کرده و مشکل مواد مختر درافغانستان را پایان داده است ، از مشکلات مالی کشاورزانی صحبت میکند که مصروف کشت مواد مخدر بودند.
بهتر این است که به جای گلایه از حکومت افغانستان ، سازمان ملل متحد به مدیریت حکومت سر تسلیم فرود اورده و امکانات کشت ومعیشت بدیل را در اختیار حکومت افغانستان قرار دهد تا به گونه عادلانه و موثر از ان استفاد صورت گیرد .
حکومتی که توانست کشوری مانند افغانستان را از مواد مخدر پاک نماید، حکومتی که توانست ملیون ها معتاد را مداوا کند ، برنامه کشت و معیشت بدیل را نیز به خوبی عملی کرده میتواند.
