از مدتی به اینطرف پاکستان با افغانستان اعم از مهاجرین ساکن در کشورش ، تاجرانی که از مسیر کراچی اموال تجارتی شانرا وارد کشور می نمایند و این حق ترانزیت را بیش از شصت سال است که طی توافقاتی بدست داشتند و دارند ، با بهانه گیری های واهی هرروز مشکلی را از نو می آفرینند.
سالهاست که این کشور با روش های تروریستی افرادی را برای مختل نمودن امنیت افغانستان، هند و بعضا کشور های دور ونزدیک دیگر تربیه نمودند. در حالیکه اینها را به منظور گسترش سیاست های تروریستی و کسب عواید درست کرده بودند اینک طبق همان ضرب المثل ما افغانها (نیت بد قضای سر) گردیده و آتشی را که برای سوختن و سوختاندن دیگران خلق کرده بودند، دامن خود شان را فراگرفته است.
جای بسا تاسف است که هنوز هم پاکستان بجای اینکه فکری به وضعیت بحرانی و قتل و کشتار های کشورش نماید، در همین حال بازهم به فکر شرارت هستند و هر روز اتهامی علیه افغانستان وارد می نمایند. اخراج غیر قانونی مهاجرین افغانستان نیز بهانه و سرپوش گذاشتن به روی بی کفایتی ها و ضعف مدیریت حکام پاکستانی است که بخاطر تبرئه خود صدها هزار خانواده بی پناه افغانستانی را گرفتار مصیبت تازه نمودند.
ما در ارتباط سخن نخست وزیر موقت پاکستان که گفت بما امنیت پاکستان اولویت دارد نه افغانستان، میگوییم که این آغا پسر خیلی غیر مسئولانه اظهار نظر نموده است و اما نظر ما اینگونه نیست، بما همانگونه که امنیت افغانستان از اهمیت بالا برخوردار است، امنیت پاکستان که کشور برادر و همسایه ماست نیز از اهمیت بالا برخوردار می باشد. بما نه تنها امنیت پاکستان بلکه امنیت همه جهان و مخصوصا همسایه های ما اولویت دارد. زیرا آتش گرفتن خانه همسایه، همسایه را آسوده نخواهد گذاشت و این یک امر طبیعی است.
ما از اینکه اخیرآ با حملات نظامی و انفجار های پیهم که درآن تعداد کثیری از برادران پاکستانی ما قربانی شدند ناراحتیم، به کشته شدگان بهشت برین و به مجروحین شفای عاجل استدعا می نماییم. اما ناراحت کننده تر اینکه مقامات پاکستانی همین هایی را که روزی خود تجهیز و تسلیح کرده بودند اینک تروریست میخوانند و از افغانستان خواسته اند که آنها را دستگیرو به پاکستان تحویل بدهند. در حالیکه خود نیز معترف اند که این مجموعه که دست به چنین حملات می زنند همه پاکستانی و اعضای تی تی پی تحریک طالبان پاکستان هستند نه از افغانستان .
پشت پا زدن به قوانین بین المللی چه در مورد اخراج اجباری مهاجرین و چند مرتبه احضار سفیرو یا شارزدافیر افغانستان در پاکستان برخلاف توافقات وین و سرباز زدن از تمام کنوانسیون های بین المللی، روشی است که اخیرآ اسرائیل در برابر فلسطین به پیش گرفته که با عرف اسلامی ، انسانی و قوانین بین المللی و حتی همسایه داری موافقت ندارد.
سخنان حاکم بلوچستان و بعضی از بزرگان دیگر پاکستان مبنی براینکه باید گزینه های حمله نظامی مورد بررسی قرار گیرد، واقعا ناراحت کننده است.
افغانستان کشور جداگانه، مستقل و دارای حاکمیت و مردم و سرزمین آزاد میباشد و در حال حاضر در وضعیتی قرار ندارد که پاکستان برایش تصمیم بگیرد. مردم این کشور صد ها سال است که انواع شکنجه های روحی و روانی را تحمل کرده، اما اینرا یقین داشته باشند که مردم این سرزمین حتی برای یک ساعت اسارت و بردگی را تحمل نکرده و نخواهد کرد، تاریخ کشور ما و کشور های همسایه گواه این مدعا میباشد.
پاکستان گمان نکند که امروز افغانستان به رابطه سیاسی، اقتصادی، تجارتی و…. با آن کشور و یا کشور های دیگر احتیاج دارد. در حالیکه خود نیز به اینگونه روابط محتاج است.
بلی! ما خود کفا نیستیم، به رابطه های فوق الذکر ضرورت داریم و اینرا هم تصریح میکنیم که پاکستان نیز یک کشور خود کفا نبوده و نیست و به این گونه روابط نیاز مند است.
ما با هم 2200 کیلو متر مرز مشترک داریم و همین داشتن مرزطولانی ضرورت داشتن روابط نیک وحسنه را محرز می نماید. در طول این مرز و دوطرف آن مردمی زندگی می کنند که همه ارتباطات عشیره یی و قومی و فامیلی دارند و همه نقاطش قابل عبور و مرور بوده و هیچگونه موانعی هم وجود ندارد. و از همین لحاظ است که میگوییم ما علاقمند امنیت ایشان هستیم و الا اگر کمر به بی امنیت سازی این کشور ببندیم از هر نقطه هرروز سنگی هم اگر پرتاب کنیم، آرامش را از ایشان خواهیم گرفت. اما اطمینان میدهیم که حتی برای یک لحظه نا آرامی پاکستان راضی نبودیم و نیستیم.
به نظر میرسد که پاکستان بجای این همه حرکات و گفتار های تخریش آورد که جز کینه و عداوت حاصلی ندارد از افغانستان در تامین امنیت خود با حضور در میز مذاکره طلب کمک نمایند. مردم افغانستان پاکستان را سالها خانه دوم خود خطاب می کردند و امروز نیز بی امنیتی در پاکستان را بخود ضرر میدانند و این تقاضا را نیز دارند که بدبختی های حاصله از نیت بد خود شان را به کشور و مردم ما نسبت ندهند. دنیا میداند که افغانستان در حال حاضر گرفتار صدها مشکل است که با توجه به این همه مشکلات مداخله در امور کشور های دیگر را کار شایسته و معقول نمیدانند. مطمئن باشند که افغانستان درحال حاضر حتی فکر مداخله در امورداخلی دیگران و بخصوص کشور های همسایه را نخواهد کرد.
بنابر این از پاکستان خواست ما اینست که لطفا ضعف های مدیریتی و سیاسی نظامی تانرا بما نسبت ندهید و متوجه امور کشوری خود باشیدو چنانچه اگر احساس ضعف و نا توانی نمودید ما همانگونه که عرض شد حاضر به کمک شما هستیم .
الحاج ابوذر صارم سرپلی
