از دوستی عنعنوی و روابط سیاسی و اقتصادی گرفته تا سایر موارد. مثلا: مریض ما غرض تداوی میرفت پاکستان تداوی میشد یا نمی شد آنجا پول مصرف میکرد. مال التجاره ما از مرز کراچی می آمد تاجران پول میدادند و همینطور افغانستانی های که آنجا مصروف تجارت و دکانداری بودند همه پول میدادند و مالیات می پرداختند. با انسداد این همه روابط، شما بگویید که : کی ضرر کرده است ؟
موضوع دیگر که اینهم خیلی مهم است و آن: طبق قرار داد های قبلی صدور ویزه برای اتباع دوکشور مجانی و بدون اخذ پول است ولی در حال حاضر یک ویزه پاکستان تا 2500 دالر امریکایی به فروش میرسد که بعضا مردم ما با توجه به مشکلاتی که دارند آنرا خریداری می کنند. این کار توسط کمیشن کاران صورت میگیرد که به این ها پول کمی میرسد. و در پاکستان هم یقینا این پول به جیب اشخاص و افراد میرود و به پاکستان نفعی ندارد .
یکی از مواردی که برای مردم افغانستان در برابر پاکستان نفرت انگیز شده همین است که واقعا بضرر هردو کشور و مردمش میباشد. ما مرز طولانی 2200 کیلو متری داریم که نقطه نقطه اش قابل عبور و مرور است و داشتن روابط حسنه برای هردو کشور یک ضرورت است واز ط نهرفی در دوطرف این مرز هردو کشور کسانی زندگی می کنند که دارای قوم و تبار مشترک و پیوند های خانوادگی هستند. یقینا برای حل مشکلات و پرابلم های موجود راه تفاهم و مذاکره بسته نیست.
