هشتم محرم، روزی که با نام و یاد رشیدترین جوان دشت کربلا، حضرت علی اکبر (ع)، گره خورده است. روزی که شجاعت و غیرت درهم آمیخت و حماسه‌ای جاودانه خلق شد. روزی که درس‌های ایثار و فداکاری را به بشریت آموخت.
وقایع روز هشتم محرم:
سپاه یزید، روز به روز بر امام حسین (ع) و یارانش فشار می‌آوردند. عطش بر خاندان و یاران امام غلبه کرده بود و کودکان ناله سر می‌دادند.
امام خطاب به یارانش فرمودند: “ای یاران من! من شما را به تقوای الهی و صبر و استقامت در برابر مصائب و سختی‌ها سفارش می‌کنم. مرگ در راه خدا عزت و سربلندی است و زندگی با ذلت و خواری سزاوار انسان‌های آزاده نیست.”
در این روز، تعدادی از یاران باوفای امام به شهادت رسیدند. از جمله آنها، حضرت زید بن حصین، حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه، وهب بن عبد الله کلثومی و عبدالرحمن بن عبدالجمیل بودند.
فرا رسیدن ظهر، عطش را به اوج رساند. امام حسین (ع) به دنبال آبی برای طفل شیرخوار خود، حضرت عبدالله، راهی لشکر دشمن شد. در این هنگام، حضرت علی اکبر (ع) با مشاهده ی پدر، تاب نیاورد و به میدان نبرد شتافت.
حضرت علی اکبر (ع) با رشادت و شجاعت بی‌نظیر، دشمن را به خاک و خون کشید. نبردی حماسی که یادآور نبردهای پدر بزرگوارشان، حضرت علی (ع) بود.
سرانجام، پس از نبردی جانانه، حضرت علی اکبر (ع) به شهادت رسیدند. شهادت ایشان، اندوهی جانکاه بر قلب امام حسین (ع) و یارانشان نهاد.
شهادت حضرت علی اکبر (ع) و دیگر یاران امام حسین (ع)، نمونه بارز ایثار و فداکاری در راه عشق و حقیقت است.
حضرت علی اکبر (ع) با شجاعت و غیرت مثال‌زدنی خود، در برابر ظلم و ستم ایستادگی کرد و درس آزادگی و شجاعت را به ما آموخت.
در روز هشتم محرم، خاندان و یاران امام حسین (ع) در شرایطی بسیار سخت و طاقت‌فرسا قرار داشتند. اما با صبر و استقامت خود، در برابر مصائب ایستادگی کردند و درس صبر و استقامت را به ما آموختند.
یاران امام حسین (ع) با جان و دل، مطیع فرمان امام بودند و تا پای جان از ایشان دفاع کردند.
روز هشتم محرم، یادآور رشادت‌ها و فداکاری‌های جوان رشید اسلام، حضرت علی اکبر (ع) و یاران باوفای امام حسین (ع) است. روزی که درس‌های ایثار، فداکاری، شجاعت، صبر، استقامت و وفاداری را به ما می‌آموزد.
ابوذر صارم سرپلی
