در نبرد نهایی، آنا با شمشیر باستانی‌اش به ادوارد حمله می‌کند. اما ادوارد که تحت تاثیر طلسم سیاه قرار دارد، بسیار قدرتمند است. در لحظه‌ای بحرانی، آنا متوجه می‌شود که برای شکستن طلسم، باید قلب ادوارد را لمس کند. او با این کار، هم ادوارد را از طلسم رها می‌کند و هم به او نشان می‌دهد که چقدر به او اهمیت می‌دهد. ادوارد پس از شکستن طلسم، به خودش می‌آید و از کارهایی که انجام داده پشیمان می‌شود. او از آنا به خاطر همه چیز عذرخواهی می‌کند و به او کمک می‌کند تا پادشاهی را متحد کند. آنا و ادوارد با هم حکومت می‌کنند و پادشاهی را به دوران طلایی خود بازمی‌گردانند.
پس از پیروزی بر نیروهای تاریکی و متحد کردن پادشاهی، آنا و ادوارد به عنوان پادشاه و ملکه تاجگذاری کردند. مردم با شادی و استقبال از آن‌ها استقبال کردند و امیدوار بودند که دوران جدیدی از صلح و شکوفایی آغاز شود. آنا و ادوارد نیز با اشتیاق فراوان به خدمت به مردم پرداختند. آن‌ها قوانین جدیدی وضع کردند که عدالت اجتماعی را تضمین می‌کرد و به بهبود زندگی مردم کمک می‌کرد. همچنین، آن‌ها به بازسازی شهرهای ویران شده و تقویت ارتش پرداختند تا از امنیت پادشاهی محافظت کنند.
اما حکومت کردن بر یک پادشاهی بزرگ، آسان نبود. آنا و ادوارد با چالش‌های بسیاری روبرو شدند. برخی از اشراف‌زادگان که از قدرت آن‌ها ناراضی بودند، سعی می‌کردند تا علیه آن‌ها توطئه کنند. همچنین، قبیله‌های مختلفی که در پادشاهی زندگی می‌کردند، هر کدام خواسته‌ها و منافع خاص خود را داشتند و ایجاد توافق بین آن‌ها بسیار دشوار بود. علاوه بر این، همسایگان پادشاهی نیز به آن‌ها با دیده حسادت نگاه می‌کردند و همیشه به دنبال فرصتی برای حمله بودند.
آنا و ادوارد با کمک مشاوران خردمند خود، سعی کردند بر این چالش‌ها غلبه کنند. آن‌ها یاد گرفتند که چگونه با دیپلماسی و گفتگو، مشکلات را حل کنند. همچنین، آن‌ها به تقویت روابط خود با مردم پرداختند و سعی کردند اعتماد آن‌ها را جلب کنند. با گذشت زمان، آنا و ادوارد به پادشاهان محبوب و قدرتمندی تبدیل شدند که توانستند پادشاهی را به اوج شکوفایی برسانند.
آنا و ادوارد پس از سال‌ها حکومت، به یک زوج قوی و متحد تبدیل شدند. آن‌ها با هم به مردم خدمت کردند و پادشاهی را به یک سرزمین امن و آباد تبدیل کردند. داستان آن‌ها الهام‌بخش نسل‌های آینده شد و به آن‌ها نشان داد که با اتحاد و تلاش، می‌توان بر هر مشکلی غلبه کرد.
