در سال‌های اخیر، بلوچستان پاکستان به صحنه‌ای از ظلم و جنایت‌های نظامی تبدیل شده که به وضوح حقوق بشر را زیر پا می‌گذارد. گزارش‌های متعدد حاکی از آتش‌زدن اموال مردم، تیراندازی به غیرنظامیان و کشتار افراد بی‌گناه است. این جنایات نشان‌دهنده بی‌رحمی دولت پاکستان و ناتوانی‌اش در تأمین امنیت و حقوق اولیه مردم بلوچ است. در واکنش به این ظلم‌ها، مردم بلوچستان به این نتیجه رسیده‌اند که تنها راه رهایی از ستم و سرکوب، اعلام استقلال و جدایی از پاکستان است.
مردم بلوچ به‌طور مداوم در برابر نظامیان پاکستانی ایستادگی کرده و با جان‌فشانی در تلاش هستند تا صدای خود را به گوش جهان برسانند. آن‌ها بر این باورند که هیچ راهی جز استقلال نخواهند داشت و تنها با این اقدام می‌توانند به زندگی با dignity و حقوق انسانی خود دست یابند. این احساس استقلال‌طلبی به یک جنبش گسترده تبدیل شده است و جوانان بلوچ، به‌ویژه، با آگاهی از تاریخ خود و میراث فرهنگی‌شان، به دنبال ایجاد یک آینده بهتر برای خود و نسل‌های آینده هستند.
این مسئله نه تنها به یک دعوای محلی بلکه به یک بحران انسانی و سیاسی تبدیل شده است. جامعه بین‌المللی باید به این واقعیت توجه کند که سرکوب مردم بلوچ تنها منجر به تشدید تنش‌ها و بروز بحران‌های جدید در منطقه خواهد شد. دولت پاکستان به جای استفاده از قدرت نظامی و سرکوب، باید به دیالوگ و گفتگو با مردم بلوچستان روی بیاورد و به حقوق آنان احترام بگذارد.
مردم بلوچ به‌صراحت اعلام کرده‌اند که جبران این جنایات نظامی، با گرفتن استقلال و نابودی رژیم ظالم پاکستان امکان‌پذیر است. این نگرش، نه تنها یک آرزو بلکه یک ضرورت اجتماعی و انسانی است. آن‌ها خواستار حق تعیین سرنوشت خود و پایان دادن به سال‌ها ستم و بی‌عدالتی هستند. این تمایل به استقلال، نشان‌دهنده عزم و اراده مردم بلوچ برای ایجاد تغییرات بنیادی در زندگی‌شان است.
در نهایت، وقت آن رسیده است که جهان به صدای مردم بلوچستان گوش دهد و از آن‌ها حمایت کند. نادیده گرفتن این جنایات و بی‌توجهی به خواسته‌های قانونی و انسانی مردم بلوچ، نه تنها به افزایش تنش‌ها در پاکستان منجر می‌شود بلکه پیامدهای جدی برای ثبات و امنیت در منطقه خواهد داشت. آزادی و استقلال برای مردم بلوچ، تنها یک شعار نیست، بلکه یک حق انسانی است که باید به رسمیت شناخته شود.
خبرگزاری توانا
ابوذر سرپلی
