در واکنش به گزارش اخیر ریچارد بنت، ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی امارت، ادعاهای مطرح شده درباره تجاوز و آزار جنسی در حکومت امارت اسلامی را رد کرده و این گزارش را ناشی از «عقده شخصی» آقای بنت دانسته است. در این تحلیل، باید به وضوح تفاوت‌های بنیادین بین وضعیت زنان در حکومت قبلی و حال حاضر زیر حاکمیت امارت و با توجه به نقش نیروهای خارجی را مورد بررسی قرار داد.
حکومت پیشین افغانستان تحت تأثیر مستقیم نیروهای خارجی و با همکاری نهادهای بین‌المللی، به رغم ادعای حمایت از حقوق زنان، در واقع شرایط ناامنی را برای آن‌ها به وجود آورد. گزارش‌ها و شواهد نشان می‌دهد که زنان افغان در آن دوران، نه تنها به لحاظ حقوقی، بلکه به لحاظ اجتماعی و فرهنگی، مورد آزار و بی‌احترامی قرار گرفتند. ناپدید شدن‌ها، خودکشی‌ها و آزارهای جنسی در آن دوره به طور گسترده‌ای گزارش شده است.
در مقابل، امارت در بیست سال جنگ خود، حتی یک مورد رسمی از تجاوز جنسی را گزارش نکرده و به احترام به زنان و کودکان تأکید داشته است. آن‌ها به عنوان نیرویی که بر اساس اصول اسلامی عمل می‌کند، سعی در حفظ حرمت زنان دارند. به عنوان مثال، در چک پایند ها، هرموتریکه زنان در آن باشند بدون تلاشی و با احترام موتر را راهنمایی می‌کنند، که این خود نشان‌دهنده یک رویکرد خاص نسبت به امنیت و احترام به زنان است.
این انتقادات با سازمان‌های بین‌المللی نیز باید مطرح شود. در حالی که این نهادها به شدت به وضعیت حقوق بشر در افغانستان انتقاد می‌کنند، باید توجه داشت که در دوران حکومت قبلی، زنان به عنوان ابزار عیاشی در نظر گرفته می‌شدند و از حقوق واقعی خود محروم بودند. این واقعیت‌ها نباید در سایه تبلیغات و روایت‌های یک‌جانبه نادیده گرفته شوند.
به‌علاوه، شرایط کنونی نیازمند رویکردی منصفانه و بدون جانبداری از سوی نهادهای بین‌المللی است. با وجود چالش‌ها، امارت باید به عنوان یک نیروی حاکم، به دقت مورد ارزیابی قرار گیرد و تلاش‌هایشان برای احترام به حقوق زنان به رسمیت شناخته شود. در این راستا، جامعه جهانی باید به جای انتقادات یک طرفه، بر پایه شواهد واقعی و مشاهدات عینی، از پیشرفت و بهبود وضعیت زنان حمایت کند. این موضوع به‌ویژه در زمینه ایجاد فضایی امن و حمایتی برای زنان افغان، که هنوز در سایه مشکلات گذشته قرار دارند، حیاتی است.
در نهایت، باید توجه داشته باشیم که واقعیت‌های حقوق بشری در افغانستان تحت حاکمیت امارت نیازمند تحلیل منصفانه‌تری است. امارت به عنوان یک نیروی حاکم، اگرچه با چالش‌ها و انتقادات جدی مواجه است، اما باید برای پیشرفت و بهبود وضعیت زنان، همکاری‌های بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری به سمت حمایت و نظارت بر حقوق واقعی مردم افغانستان حرکت کنند. نادیده گرفتن واقعیت‌ها و تمرکز بر انتقادات غیرمنصفانه تنها بر بحران موجود می‌افزاید و به آسیب‌پذیری بیشتر زنان می‌انجامد.
