با دریغ‌ودرد که آمار تلفات حملهٔ انتحاری روز چهارشنبه در کابل افزایش یافت.
آمار ابتدایی، جان باختن پنج تن و زخمی شدن بیشتر از ۴۰ تن در این رویداد خونین و غم انگیز را نشان می‌داد، اما آخرین گزارشات حکایت از آن دارد، که 16 تن به شمول 4 دیپلومات جان باخته و بیش از 45 تن دیگر مجروح شده‌اند.
همه ما و شما می‌دانیم، که ماموران ملکی وزارت امور خارجه به شمول راننده‌ها، کار کنان ریاست قونصلی و پرسونل خدماتی این وزارت که در پایان ساعات کاری روز، می خواستند وزارت را ترک و بسوی خانه‌های شان بروند، روبروی در وزارت امور خارجه مورد حمله انفجاری قرار گرفته، شهید و یا زخمی شدند.
پرسشی که بی‌درنگ در رابطه به این رویداد و رویدادهای مشابه دیگر عرض اندام می‌کند، اینست؛ که این همه کشتار و ریختن خون بیگناهان چرا و روی کدام برنامه و هدفی؟
گروهی که زیر نام داعش مسوولیت همچون حملات را به عهده می‌گیرد، کیست و این بار از کدام گریبانی سر بدر کرده است؟
هرگاه گروهی بخواهد با رقم زدن هولناک‌ترین و منفورترین جنایت بشری کسب شهرت کرده و به اصطلاح خود را مطرح نماید، از این مطرح شدن، مطرح نشدن بهتر است، زیرا هم در دنیا و هم در آخرت ذلت و شرمساری را نصیب خود می‌کند. همه دیدند و شنیدند، که از شخصیت‌های ملی تا بین‌المللی و از کشورهای منطقه تا جهان؛ همه و همه بر فاعلین این جنایت بشری نفرین فرستادند.
سازمان همکاری‌های اسلامی در صفحهٔ تویتراش نوشته است: “برای به دست آوردن دوبارهٔ ثبات سیاسی و تأمین امنیت ضرورت است، که در سراسر افغانستان با افراد و گروه‌هایی که خشونت می‌کنند به گونهٔ جدی مبارزه شود.
این گفته‌ی سازمان کنفرانس همکاری‌های اسلامی (که در ماهیت نماینده تمام مسلمانان جهان است) در واقع فتوای جهاد علیه این شر افگنان و آدم‌کشان حرفویست، که در بدل پول و کسب شهرت خون مسلمانان بی‌گناه را می‌ریزند، و خود از آن لذت می‌برند. به اساس این نوشته‌ی علمای سراسر جهان اسلام، هر آنکه دست به شورش و ایجاد بی نظمی و بی ثباتی در کشور می‌زند، سزاوار سرکوب شدن است و همه باید مشترکا در برابر آنها بجنگند.
هرگاه هدف از این گونه جنایات بشری سرنگونی حکومت باشد، این راه به ترکستان می‌رود، زیرا با این نوع جنایات، پایه‌های مردمی حکومت هر چه بیشتر تقویه می‌گردد، چون مردم به چشم سر می‌بینند، که دشمنان حکومت، دشمنان مردم‌اند. پس باید حکومت مورد حمایت قرار گیرد، تامردم از شر، دشمنان خویش نجات یابند.
اگر هدف از این حملات ضعیف نشان دادن و یا ضعیف کردن حکومت باشد، باز هم خیلی‌ها کور خوانده‌اند؛ زیرا جهان و مردم افغانستان بدین باوراند، که یک حکومت قوی می‌تواند، بر تمام مشکلات فایق آید، از این جهات باید حکومت را یاری رسانند، تا ضعیف و منفعل باقی نماند.
و اما داعش یا هر گروه دیگری که خود را داعش جا می‌زند، در کجا آموزش میبیند؟ از کجا تمویل می‌گردند؟ از کدام راه وارد افغانستان می‌گردند؟ و چه کسانی در عقبش قرار دارند؟
این پرسش‌ها پاسخ می‌طلبد، و جهانی‌که داعش را دشمن خود و دشمن انسانیت می‌داند، باید با حکومت افغانستان مشترکا پاسخ این پرسش‌ها را دریابد.
هیچ عقل و منطفی نمی‌تواند، بپذیرد، که گروهی با این همه امکانات؛ جنایت‌های پیچیده و پلان شده‌ای مانند؛ حمله بر هوتل کابل در شهرنو و حمله بر در ورودی وزارت امور خارجه را انجام دهد، اما هیچ‌گونه کمک تسلیحاتی، مالی و تخنیکی بدست نیاورد.
تا دیر نشده و دامنه‌ی این حملات به دیگر کشورها سرایت نکرده است، جهان باید حکومت افغانستان را یاری رساند، تا این پدیده‌ی شوم و دشمن انسانیت را ریشه کن کند.
امارت اسلامی نیز بداند؛ که حفاظت از جان، مال و آبروی مردم وجیبه دینی و ایمانیش می‌باشد. باید جهان را متوجه عواقب ناگوار این پدیده نموده و مبارزه مشترک علیه دشمنان انسانیت را آغاز نمایند.
